35 jaar JD Utrecht

Tot mijn verrassing kreeg ik deze week via LinkedIn een bericht van Nyna Visser. Voorzitter van de JD Utrecht. Of ik als eerste voorzitter een stukje wil schrijven omdat 30 maart JD Utrecht 35 jaar bestaat. Mijn eerste gedachte: is dat al zo lang geleden? Mijn tweede, wat ga ik schrijven? Om inspiratie op te doen, heb ik er de eerste drie jaargangen van de DEMO (zo heette het blad van de JD indertijd, ik weet niet of dat nu nog zo is?) bijgepakt.

Sinds mijn 16e ben ik enthousiast over D66. Mijn grote voorbeeld is Jan Terlouw. De gematigde sociaal economische koers van D66 die onder Jan Terlouw werd uitgedragen, gecombineerd met een vooruitstrevend milieu beleid, sloot naadloos aan op mijn eigen overtuiging. Toen in 1984 de JD werd opgericht was ik 23 en studeerde ik in Utrecht Geschiedenis en Nederlands Recht. Ik ben meteen lid geworden van de JD en meegegaan op een reis naar Straatsburg (rechts foto DEMO, ik zit rechtsonderaan). Dit was een perfecte start. Tijdens de reis leerde ik een groot aantal actieve JD-ers van het eerste uur kennen. Al snel werd ik onderdeel van de vaste kern van de JD, die wekelijks borrelde in Café Eik en Linde in Amsterdam. Dat café was het epicentrum van de JD in de Randstad.

Behalve in de randstad was er ook een groep JD-ers in Groningen actief. Als ik achterop de derde DEMO kijk, dan zie ik dat in 1984 Groningen de eerste Regio is opgericht. Amsterdam was op dat moment in oprichting. Wat mij betreft kon dat niet zo blijven, dus heb ik het initiatief genomen ook in Utrecht de JD op te starten. Dat werd de JD regio Utrecht. Eén van de beoogde bestuursleden, Philip van Hees, woonde op de Mariahoek in Utrecht. Naast de voormalige Oudkatholieke schuilkerk, de St Gertrudiskapel. Deze hebben we gehuurd voor fl 125,-. Heel toepasselijk voor een liberale jongerenorganisatie (dat heette toen nog Vrijzinnig Democratisch)! Onder twee foto’s uit de DEMO van mei 1985 die 30 maart 1985 zijn gemaakt.

Het voorzitterschap van de JD Utrecht werd me door mijn huisgenoten van de studentenflat niet in dank af genomen. Ik woonde toen op de Ina Boudier Bakkerlaan 85, in een tijdperk zonder mobiele telefoons deelden we daar één telefoon met 15 studenten. En als voorzitter werd ik best vaak gebeld. En ik belde zelf ook vaak. Aangezien ik bovenin het studentenhuis woonde en de telefoon beneden hing, was het traplopen best goed voor mijn conditie, maar dat mijn huisgenoten me steeds moesten roepen was niet zo goed voor hun stembanden. Toen ik daardoor steeds vaker telefoontjes miste, heb ik zelf een telefoon abonnement genomen.

En waar waren we in die tijd mee bezig, als Jonge Democraten? Op het voorjaars congres in 1985 werden resoluties behandeld over De Kabinetsformatie (voor de kabinetsformatie stelde het landelijk bestuur voor dat er een adviescommissie moest komen), Kies de Burgemeester (spreekt voor zich), Minderheden (er was toen wetgeving in de maak die er van uitging dat migranten terug zouden gaan, waardoor hun kinderen die hier geboren werden als vreemdeling zouden worden beschouwd) en de Informatiemaatschappij (een oproep aan de politiek om ontwikkelingen met betrekking tot automatisering te sturen en niet op zijn beloop te laten). Als ik teruglees in de DEMO’s, dan verbaas ik me hoe actueel de onderwerpen waar we toen mee bezig waren, nu nog steeds zijn.

Zelf heb ik voor een later congres een resolutie voorbereid over het Palestijns Israëlische conflict en verder Europese eenwording. Voor die resolutie over het Palestijns Israëlische conflict hebben we gesproken met vertegenwoordigers van de Israëlische ambassade en Palestijnse organisaties. Beide leefden toen ook in een volstrekt andere wereld en hadden onoverbrugbare verschillen van mening.

Op de foto rechts (DEMO 1985) ben ik op een borrel in Eik en Linde. Ik draag als één van de eerste de JD-sweater.